vrijdag 6 februari 2009

Pappa's kindje

Het is zover. Ik heb mama jaloers gekregen. Dat is ook niet zo gek hoor, want ik vind papa de laatste tijd veel leuker. Als papa mij 's morgens naar het kinderdagverblijf brengt ga ik heel hard huilen als hij wegloopt. Dat deed ik voorheen nooit, maar ik vond het wel eens tijd worden voor wat eenkennigheid. Als papa dan weg is, is er niets aan de hand en heb ik het prima naar mijn zin - maar dat hoeft papa niet te weten.


Als ik op maandag de hele dag papa voor mezelf heb gehad en mama komt thuis uit haar werk, dan wil ik liever niet dat zij me optilt en een kus geeft. Mama wordt daar een beetje verdrietig van, maar papa vindt het wel amusant. Dus doe ik mijn armen in de lucht en ga huilen naar papa zodat hij me optilt. Papa tilt me vaker op dan mama, dus papa is mijn beste vriend.









En als ik donderdag en vrijdag de hele dag bij mama ben, dan gaat alles goed totdat papa thuiskomt. Dan heb ik meteen genoeg van mama. Ik vind dat ze dan maar snel moet gaan koken, dan kan papa tenminste met mij spelen.














Mama ziet er wat moe uit de laatste tijd. Geen idee waar dat door komt. Het zal vast niet aan mij liggen. Mama gaat morgen uit logeren met haar vriendinnetjes. Een pyjamaparty noemt ze dat. Lijkt me best leuk, misschien mag ik dat ook wel als ik groter ben. Maar nu mag ik thuisblijven met papa. Heb ik hem helemaal voor mezelf...heerlijk!

Dikke kus van Jette